… of het verhaal van een mug die zo gevaarlijk werd als een olifant …

Sarah en Cédric van de reissite Coordinotes komen pas terug van een lange reis naar Bali.
Jammer genoeg heeft een infectie plots hun reisplannen in de war gestuurd. Sarah vertelt ons in dit artikel wat ze heeft doorstaan en op welke manier ze haar reis heeft kunnen verderzetten.

Je goed inlichten over bepaalde gezondheidsrisico’s en je laten vaccineren zijn twee zaken die heel belangrijk zijn bij het voorbereiden van een reis. Tijdens onze voorbereiding zijn wij dan ook langs het Instituut voor Tropische Geneeskunde geweest voor alle verplichte en vaccinaties die aangeraden zijn, maar ook om ons te laten inlichten over andere gezondheidsrisico’s die zich voordoen in de regio’s waar wij heen wilden reizen. Ondanks deze voorbereidingen en de nodige voorzorgsmaatregelen, hebben we helaas de knokkelkoorts of Dengue fever niet kunnen vermijden. We vertellen jullie graag ons verhaal over deze ziekte, die toch wel een domper is geweest op onze reis in het buitenland en de vlotte ondersteuning die we kregen van Europ Assistance.

Wat is dengue?

Dengue of knokkelkoorts is een ziekte die je krijgt door een virus, meer bepaald het denguevirus. Dit virus krijg je wanneer je gestoken wordt door een mug die het virus draagt. Nog specifieker door de gelekoortsmug (Aedes Aegypti) en de Aziatische tijgermug (Aedes albopictus). Typisch voor deze muggen is dat ze net meer overdag actief zijn en prikken in vergelijking met andere muggen, die vaak ’s nachts actiever zijn. Je loopt dus overdag meer het risico om gestoken te worden en knokkelkoorts op te lopen.

Aangezien ik vaak door muggen gestoken word en ik dus altijd wel ergens een muggenbeet heb, is het moeilijk na te gaan waar ik net het virus heb opgelopen. Echter hebben we wel het vermoeden dat dit moet gebeurd zijn in Kuala Lumpur in Maleisië, waar we overdag door het KL Eco Forest hebben gewandeld.

Mijn ervaring met dengue en de symptomen

28 december 2023 was een dag die begon als alle andere tijdens onze lange reis door Zuidoost-Azië. We waren op Koh Samui in Thailand en gingen het eiland verkennen. We sprongen op onze scooter en reden het eiland rond. We bezochten enkele interessante tempels, een gemummificeerde monnik, een waterval, een uitzichtpunt…. Een hele dag heb ik me 100% goed gevoeld, tot onze laatste stop: Overlap Stone 2. We hadden er genoten van een prachtige zonsondergang, maar op de weg terug naar beneden werd ik plots misselijk. Ik zei nog tegen Cédric dat het leek alsof ik iets verkeerd gegeten had.

’s Avonds in het hotel stak plots ook nog een hevige aanval van hoofdpijn (letterlijk) de kop op. Je kent het wel, zo’n hoofdpijn waarbij het lijkt alsof er een steen los in je hoofd zit. Die nacht heb ik nauwelijks een oog dichtgedaan door de drukkende hoofdpijn en werd ook de rest van mijn lichaam meer onrustig. Ik kreeg een heel vervelend brandend gevoel in mijn bovenbenen waardoor ik niet meer kon stilliggen en ook Cédric geen oog meer heeft dichtgedaan.

De volgende ochtend stond ik op met nog steeds diezelfde hoofdpijn, maar ook een algemeen gevoel van malaise, koortsaanvallen en koude rillingen. Om 9 uur moesten we in de haven staan voor onze boot naar Koh Tao. De afgelopen dagen was er een storm over de eilanden van Thailand geraasd en waren er een 7-tal ferry’s gezonken. Gelukkig was het ergste van deze storm voorbij, maar een rustige overzet was het echter niet. De rest van die dag hebben we dan ook niets meer kunnen doen op Koh Tao, buiten rusten in bed.

Op zoek naar medische bijstand en de hulp van Europ Assistance

De nacht die volgde was minstens even erg dan de vorige. Door het brandende gevoel in mijn bovenbenen kon ik weer niet stilliggen. Ik vond geen enkele positie waarin ik goed lag en ook mijn drukkende hoofdpijn zorgde ervoor dat ik heel onrustig was. Na alweer een nacht zonder slaap, begon er toch van alles door mijn hoofd te spoken: ‘Wat als ik malaria heb? Of iets anders waar ze op tijd moeten bijzijn?’. Ik zei tegen Cédric dat het zo niet verder kon, dat ik gewoon even wou kunnen slapen zonder iets te voelen. Op zo’n moment ben je blij dat je een goede reisverzekering hebt en dat er eigenlijk niets is dat je tegenhoudt om toch even langs een dokter te gaan. Voor hetzelfde geld is het niets en moet je het gewoon uitzieken, maar je wil toch graag even zeker zijn.

We gingen naar de spoeddienst van Koh Tao Hospital achter de hoek van ons hotel, waar ze op basis van mijn symptomen besloten om mijn bloed te controleren. De diagnose: Dengue Fever.

Veel kan je aan Dengue Fever niet doen. Je moet het uitzieken maar krijgt wel medicatie tegen de symptomen. Twee dagen later, op 1 januari moest ik terugkomen om mijn bloed opnieuw te laten controleren.

Direct na ons eerste ziekenhuis bezoekje hebben we Europ Assistance ingelicht en niet veel later werd er voor mij een dossier geopend waarmee ik de terugbetaling van alle medische kosten kon aanvragen. Ze lieten mij ook weten dat als er geen beterschap was, ik zo snel mogelijk terug naar het ziekenhuis moest. Het is op dat moment een heel fijn gevoel dat je ook met een gerust hart kan verder gaan met de opvolging en controles van het ziektebeloop.

Oudejaarsavond in het buitenland hadden we ons net iets anders voorgesteld. We zijn kort even naar het vuurwerk op het strand gaan kijken, maar zijn dan direct naar bed gegaan. De ochtend nadien gingen we op controle en bleek dat mijn bloedwaarden achteruit waren gegaan. Dit zou een normale evolutie van de ziekte te zijn, maar ze vroegen me toch om vanaf nu elke dag mijn bloed te laten controleren. Echter vertrokken we de dag nadien terug naar het vasteland. Van zodra we de kans hadden, zijn we zo snel mogelijk weer bij een ziekenhuis langs geweest voor een controle. Enkele dagen later waren mijn bloedwaarden weer binnen de normale range en was ik weer 80% de oude. Ik had nog last van mijn maag, waardoor ik nauwelijks kon eten en dus ook best verzwakt was. Gelukkig hebben ze mij hiervoor nog extra medicatie gegeven in het ziekenhuis en enkele dagen later was ik weer helemaal mezelf. Europ Assistance heeft me ook nog opgebeld om te vragen hoe het met me ging en of ik aan de beterhand of genezen was. Altijd leuk om te weten dat je dossier wordt opgevolgd!

Eind goed, al goed

De hoofdreden dat wij een goede reisverzekering hadden genomen voor onze reis naar Zuidoost-Azië was vooral omdat we van plan waren hier veel met de scooter te rijden, hikes te doen naar watervallen en uitzichtpunten met gladde paadjes…  je weet wel, meer voor de extreme activiteiten. En dan word je heel erg ziek door … een mug!
Zo zie je maar dat een reisverzekering heel belangrijk is voor eender welke soort reis; je kan letterlijk alles meemaken en je wil absoluut niet je hele reisbudget spenderen aan medische (of andere onverwachte) kosten in het buitenland. In mijn geval heeft Europ Assistance ter plaatse geen medische tussenkomst moeten voorzien, maar de gemaakte medische kosten worden door de reisverzekering wel ten laste genomen.

Wist je trouwens dat wij de dag dat we naar Azië vertrokken, al bijna niet in Azië waren geraakt door een wereldwijde storing van het incheck-systeem van de luchtvaartmaatschappij? Dit is gelukkig wel op het nippertje goed gekomen, maar ook toen hebben we met een gerust hart, zonder al te veel stress, de situatie afgewacht omdat we wisten dat we goed verzekerd waren. Zelfs voor we goed en wel vertrokken waren op onze reis, moesten we al bijna een beroep doen op de ondersteuning van Europ Assistance!

Volg verder de avonturen en tips van Sarah en Cédric via hun blog op Coordinotes of via de sociale media.