Heel wat wereldreizigers bezoeken verschillende landen na elkaar of gaan de wereld rond zonder over een retourticket of een uitreisbewijs te beschikken. Is dit zonder risico? Wat kunnen ze doen om eventuele problemen te omzeilen?
Waarom zou men reizen zonder retourticket of verderzettingsbewijs van de reis?
Veel globetrotters weten ongeveer hoe lang hun reis zal duren, maar kopen niet voorafgaandelijk een retourticket of een ticket dat de verderzetting van hun reis naar een ander land kan aantonen. Meestal kennen ze de exacte datum niet van hun terugkeer naar het thuisland, weten ze niet met welke luchtvaartmaatschappij ze zullen vliegen of welk land ze als laatste zullen bezoeken. Ze beslissen dus ter plaatse en op het laatste moment welk vervoerticket ze zullen aankopen (vliegticket, vervoer over land of over zee).
Maar dergelijke praktijken houden een risico in. Aangezien deze reizigers de preciese datum van hun vertrek uit het bezochte land niet kunnen bewijzen, kan dit een probleem vormen voor de luchtvaartmaatschappijen of voor de douanediensten.
Waarom is het riskant om zonder retourticket te reizen?
De luchtvaartmaatschappij of de vervoermaatschappij
Een luchtvaartmaatschapij wordt (in principe) geacht de vervoerbewijzen te controleren van haar reizigers. Indien de controlediensten van het land van bestemming weigeren om de reiziger op hun grondgebied toe te laten, zal deze laatste teruggestuurd worden en zal de luchtvaartmaatschappij noodgedwongen haar passagier moeten terugbrengen naar zijn vertrekpunt. Dit houdt voor de luchtvaartmaatschappij een meerkost in, veel administratieve rompslomp en het verlies van een zitplaats op de retourvlucht.
Weinig vervoermaatschappijen controleren echter hun reizigers op het bestaan van een retourticket en ze stellen hen zelden vragen in dit verband. Maar sommige luchtvaartmaatschappijen (zoals degene die op de Verenigde Staten vliegen) leggen systematisch een vragenlijst voor aan hun reizigers vóór de inscheping.
Bij gebrek aan een geldig retourticket is het mogelijk dat de reiziger verplicht wordt een vliegticket te kopen zodat hij kan inschepen.
De douane- en immigratiediensten
De overheden van de bezochte landen willen zeker zijn dat de persoon die op hun grondgebied binnenkomt er maximum blijft gedurende de wettelijk toegestane duur en het grondgebied binnen deze tijd verlaat. De bedoeling is natuurlijk om de illegale immigratie tegen te gaan.
De datum van de verderzetting van de reis of van de terugreis naar het land van herkomst kan bewezen worden door een retourticket of een uitreisbewijs voor te leggen dat afgeleverd is door een luchtvaartmaatschappij. Het is dus niet uitgesloten dat dit bewijs door de douane of door de immigratiediensten gevraagd wordt aan elke buitenlander die via een reis per vliegtuig (of via een ander type vervoer) op het grondgebied aankomt.
Als dit bewijs niet kan geleverd worden, kan de reiziger aan de grens tegengehouden en/of teruggestuurd worden.
Hoe frequent zijn de controles?
Volgens de ervaringen van veel globetrotters die men kan lezen in reisblogs, forums of op gespecialiseerde websites, komen deze controles frequent voor maar zijn ze willekeurig (de ene reiziger wordt gecontroleerd, de andere niet), en dit in het bijzonder in bepaalde landen van Latijns Amerika, in Mexico, Thailand of in sommige Afrikaanse landen. Wanneer men niet in orde is, dreigt de verderzetting van de reis dus heel moeilijk te worden.
Reizen binnen de Europese Unie, en bijgevolg ook binnen de Schengenlanden, die gemaakt worden door onderdanen van deze landen, lopen in principe geen risico aangezien er het principe bestaat van vrij verkeer van personen.
Hoe kan men het risico vermijden of omzeilen?
In principe volstaat het te bewijzen dat men over een vervoerticket beschikt (vlucht, vervoer over zee of over land) met de datum waarop men het grondgebied zal verlaten, en dit vooraleer de maximale, wettelijke verblijfsduur verstreken is. Wanneer men met het vliegtuig reist, is het altijd aangewezen om een retourticket te kunnen voorleggen van een luchtvaartmaatschapij, want een vervoerbewijs over land wordt niet altijd aanvaard.
- U kunt natuurlijk altijd uw geluk beproeven (op eigen risico) en zonder retourticket reizen. In dat geval hebt u er alle belang bij discreet te blijven, de aandacht niet te trekken en in orde te zijn met paspoort en inschepingsbewijs.
- Andere trucs zijn ook mogelijk, zoals het voorleggen van een hotelreservering in een ander land of een vervoerbewijs vanuit een ander land, maar dergelijke documenten bieden geen garantie op slagen.
- Sommige reizigers maken een vals retourticket op (!) en kunnen aldus de controles misleiden. Maar opgelet: luchtvaartmaatschappijen en douanediensten beschikken over steeds efficiëntere systemen waarmee ze snel online de geldigheid van een ticket kunnen checken.
- Een “last minute“-vliegticket boeken is een mogelijke optie, ook al wordt het ticket achteraf niet gebruikt. Talrijke low cost maatschappijen verkopen goedkope tickets (ga na of het binnen een zekere termijn kan geannuleerd worden). Sites die gespecialiseerd zijn in de vergelijking en de verkoop van vliegtickets bieden meestal ook tickets aan die binnen de 24u of 48u kunnen geannuleeerd worden (bvb. Orbitz, Onetravel, Expedia, en andere).
Niet enkel een retourticket is belangrijk…
Het is duidelijk dat een weigering van inscheping of een verbod om het grondgebied te betreden ook te wijten kan zijn aan andere redenen, zoals de ongeldigheid van een reisvisum of paspoort, het gebrek aan verplichte vaccinaties, een tekort aan geldmiddelen van de reiziger of zijn signalement. Sommige landen (waaronder Cuba en Rusland) vragen ook een reisverzekeringsbewijs.
Anderzijds gaan reisverzekeringsmaatschappijen ervan uit dat elke reiziger over een retourticket beschikt. Indien dit niet het geval is, zal bij een medische repatriëring een bedrag worden aangerekend dat overeenkomt met de prijs van een retourticket.
Controleer ook of de reisbijstand geldig is gedurende de hele duur van uw (lange) reis.