Tom de Dorlodot, paraglider en avonturier, geeft ons enkele goede tips en vertelt ons over één van zijn reizen waarbij hij zijn ecologische voetafdruk tot een minimum wilde beperken.

Hoe reis je “eco-friendly”?

Vóór het vertrek:

• Weet je bestemming goed te kiezen. Deze moet niet altijd ver weg zijn. België en Europa hebben ons veel moois te bieden.

• Kies zorgvuldig uw transportmiddel. Het vliegtuig vervuilt het meest (vooral als het geen directe vlucht is, want het opstijgen verbruikt heel veel energie). De bus, de auto (liefst gedeeld) of de trein genieten de voorkeur. Je kunt ook te voet, met de fiets of zelfs te paard gaan ; -). Men vermijdt best veerbootcruises, omdat ze doorgaans heel vervuilend zijn.
  Lees ook het artikel: De CO2 uitstoot van uw reis compenseren.

• Beperk je bagage: we vertrekken vaak met overtollige bagage, al deze kilo’s moeten vervoerd worden, ….
• Koop (of leen) kwalitatief materiaal (kampeeruitrusting, kleding) dat lang meegaat, in plaats van goedkoop materiaal dat snel zal moeten weggegooid worden.

Tijdens de reis:

• Neem het openbaar vervoer: niet alleen zal de ecologische voetafdruk worden verdeeld onder passagiers, maar het is ook vaak een geweldige manier om in contact te komen met het lokale leven.
• Wees energiezuinig: beperk het verbruik van water, verwarming en elektriciteit. Vraag het hotel niet om elke dag de lakens of handdoeken te vervangen.
• Voorkom plastic: koop een drinkfles en vermijd wegwerpflessen.

  

• Vermijd vervuilende sportactiviteiten zoals jetski, quad biken, waterskiën… kortom, alles wat te maken heeft met “motorsporten”. Kies niet-vervuilende sporten zoals wandelen, fietsen, enz.
• Geef de voorkeur aan lokale producenten en eet seizoensproducten. Eet geen bedreigde diersoorten.
• Kies milieuvriendelijke producten (sommige zonnecrèmes kunnen zeer schadelijk zijn voor de zeeflora en -fauna, hetzelfde geldt voor sommige zepen).
• Laat geen spoor na: neem je afval mee.
• Geef de voorkeur aan landelijke logies, logeer bij de inwoner, op de boerderij of in eco-lodges of in hotels die “eco-minded” zijn.

Na de reis:

Een 100% ecologische reis bestaat niet. Maar er zijn echter enkele websites die kunnen helpen bij het berekenen van je CO2-impact en die het je mogelijk maken om je CO2-uitstoot te “neutraliseren” door een paar euro’s te investeren in slimme initiatieven die goed zijn voor het milieu. De site www.greentripper.org is er een goed voorbeeld van.

De uitdaging van Tom de Dorlodot:

De Pyreneeën zo milieuvriendelijk mogelijk oversteken

Gedaan om zomaar te reizen zonder op te letten

Afgelopen tien jaar heb ik het geluk gehad om veel te kunnen rondreizen. Ik heb ettelijke malen het vliegtuig genomen en lange afstanden op mijn eentje afgelegd. Ik heb in Zweden Nieuw-Zeelandse kiwi’s gegeten en zowat overal ter wereld water gekocht in plastic flessen…  Ik moet toegeven dat ik niet altijd genoeg aandacht heb besteed aan mijn ecologische voetafdruk.

De ecologische voetafdruk beperken

Enkele jaren geleden maakte iemand me op een conferentie de moraliserende opmerking over de CO2-impact van mijn laatste vliegreis naar Polynesië. Hij had niet helemaal ongelijk. Sindsdien stel ik mezelf deze vraag:”Hoe kan ik op avontuur gaan, iets onvergetelijks doen en mijn CO2-impact zoveel mogelijk beperken? ». Aansluitend besliste ik om mezelf uit te dagen, niet te ver van huis, met een reis die zowel avontuurlijk als fysiek moeilijk was, dit omdat ik van uitdagingen hou! 🙂

De Pyreneeën oversteken

Ik hou van de berggebieden. Bijgevolg ben ik een grote uitdaging aangegaan: de Pyreneeën oversteken van de Atlantische kust naar de Middellandse Zee: 440 kilometer te voet en met de parapente, van de vuurtoren van Hondarribia naar de vuurtoren van Cap de Creus, alleen en met al mijn materiaal op mijn rug. De bedoeling was om mijn CO2-uitstoot zoveel mogelijk te beperken en geen spoor achter te laten.

Ik verliet het huis met mijn parapente in mijn rugzak, liep naar de weg en verliet al liftend mijn dorp (autostop). Het was makkelijker en sneller geweest om het vliegtuig te nemen, maar achteraf beschouwd was het een geweldige ervaring. Bovendien zijn de bus of de auto drie tot zeven keer minder CO2-vervuilend dan het vliegtuig. Ik heb leuke mensen ontmoet en de reis bleek echt goedkoop te zijn (ik trakteerde de chauffeurs die mij gratis een lift wilden geven op een koffie en heerlijke Belgische chocolade). Blablacar bestond nog niet, maar nu is het een concept dat ik vaak gebruik (car sharing, o.a. www.blablacar.be).

Carpoolen en lokale producten

Ik was twee dagen onderweg toen Yann, een Nederlander op reis, mij op zijn motor afzette op het strand van Hondarribia, aan de Baskische kust van Spanje. Je hoeft niet altijd ver te gaan om nieuwe landschappen te verkennen. De plek was prachtig! Ik had een paar euro op zak en wist dat ik voorzichtig moest zijn met mijn uitgaven. Ik ging naar de markt om wat fruit, een stuk kaas en een lekker stokbroodje te kopen. Het was het seizoen van de rode bessen. Het kwam goed uit, ik vind ze superlekker!

Licht gepakt op reis

Ik had mijn reis goed voorbereid en mijn reisroute aandachtig bestudeerd. Ik ben met zo weinig mogelijk bagage vertrokken: een goed paar schoenen, een kleine GPS, een Zwitsers mes, een zaklampje, wat kleding en wat biologische zeep. Mijn doel was om licht en eenvoudig te reizen en onderweg leuke mensen te ontmoeten. Het idee was om bij de inwoner of in de volle natuur te slapen, opgerold in mijn paraglider. Tijdens de eerste avond, toen ik door een klein gehuchtje liep, begon ik te praten met een man die vóór zijn huis zijn planten begoot. Luis – zo heette hij – was net terug van een reis naar Zuid-Frankrijk in een camper. Vaak zijn de reizigers solidair: geboeid door mijn reisproject, bood hij me aan om bij hem thuis te overnachten.

Bronwater

De volgende ochtend gaf Sergio, de zoon van Luis, mij een echte schat mee: de GPS-coördinaten van alle drinkbare waterbronnen van de Pyreneeën. Hij had ze gebruikt toen hij in het begin van de zomer op bedevaart naar Santiago de Compostela ging. Ik stopte de gegevens in mijn Garmin zodat ik bijna elke dag mijn camel-bag met bronwater kon vullen. Bronwater is niet alleen veel lekkerder dan kraantjeswater en bovendien hoefde ik geen plastic waterflessen te kopen.

Logeren bij de inwoner

Op de vierde dag, na een lange en moeilijke parapentevlucht, landde ik in een verloren dorpje in het hooggebergte. Donatien en Aurélie, een koppel herders uit Frankrijk, hebben me opgevangen. We hebben uren nagepraat rond een gezellige houtvuur met een kom lekkere brandnetelsoep. De volgende dag heb ik hen geholpen om hun kudde te tellen en kreeg ik van hen kaas “uit een andere wereld”. Ik was echt geraakt door hun eenvoudige levensstijl. Ik was met plezier in hun gezelschap gebleven. Sindsdien probeer ik, waar ik ook naartoe ga, steeds lokale producten te kopen om kleine producenten te steunen.

Wandelen en paragliden: een minimale ecologische voetafdruk

Mijn concept werkte goed: ik liep’s ochtends de berg op om een plek te vinden om aan paragliding te doen en zodra de gieren in de lucht vlogen, voegde ik me bij hen toe om met hen mee op te stijgen en zo ver mogelijk te vliegen. Op de zesde dag vloog ik op een hoogte van meer dan 4000 meter over het Nationaal Park du Mont Perdu. Een vlucht die ik nooit zal vergeten!  Wat een ongelooflijk gevoel om gestuwd door de wind meer dan 100 kilometer op één dag te reizen! Ik heb altijd de voorkeur gegeven aan niet-gemotoriseerde sporten, wat volgens mij ook beter is voor het milieu.

Na 13 dagen bereikte ik uitgeput Cap de Creus aan de andere kant van de Pyreneeën. Ik mag zeggen dat het één van mijn mooiste avonturen was.
Het is echt niet altijd nodig om naar het einde van de wereld te gaan om onvergetelijke momenten te beleven.

Ik keerde huiswaarts met trein en bus. Ik was zó moe dat ik gedurende de hele terugreis geslapen heb.

Goede reis aan allen en tot binnenkort,

Tom.

Lees meer tips en volg Tom’s avonturen in ons dossier “Reizen en avontuur”.

Coverfoto © Nicolas Assael