Kent u de elektrische éénwieler (de “monowheel”)?
Het is een vervoermiddel dat (vooral in de grootsteden) almaar aan populariteit wint, in die mate zelfs dat er sprake is van de herziening van de wegcode!
Wat is een elektrische éénwieler?
De elektrische éénwieler is een toestel dat voorzien is van een stabiel gyroscopisch wiel met sensoren, van een elektrische motor en van een batterij. Het wordt bestuurd op dezelfde manier als een Segway ® : het rijdt vooruit als men voorover leunt, het remt of rijdt achteruit als men naar achter leunt, en draait naar links of rechts als men in die richting buigt.
Het wiel kan een snelheid halen van 18km/u! Sommige kunnen zelfs nog sneller, maar dan mogen ze niet op de openbare weg.
De éénwieler heeft een wieldiameter van 40 cm en weegt, afhankelijk van het type, tussen 9 en 15 kg. De batterij heeft een autonomie van 15 à 30 km: ideaal dus om zich in een stad te verplaatsen.
Volgens de liefhebbers vraagt het rijden met een elektrische éénwieler wat ervaring en doorzettingsvermogen, maar vanaf het ogenblik dat men zijn toestel goed “onder de knie” heeft, wordt het een zeer aangenaam vervoermiddel.
Het is momenteel mogelijk om dit soort toestel op het internet te kopen, maar steeds meer gespecialiseerde zaken hebben deze toestellen ook in hun aanbod.
Zijn belangrijkste troeven
- zijn snelheid
- zijn gewicht
- men kan hem gemakkelijk meenemen
- men kan de batterij overal opladen (bij u thuis, op het werk, …)
- zijn “goedkope” prijs (enkele honderden euro’s) in vergelijking met de Segway ® of de elektrische fiets
- hij is “ecologisch”
- hij houdt zijn gebruiker in goede fysieke conditie
- hij is « fun » en modern …
De elektrische éénwieler en de wegcode
De enige hinderpaal voor dit type toestel zijn de gebruiksregels op de openbare weg: mag men met een elektrische éénwieler rijden op het voetpad of moet men rijden op het fietspad en op de rijweg (zoals fietsers doen)?
Volgens de huidige wetgeving wordt de elektrische éénwieler (die een maximumsnelheid haalt van “slechts” maximum 18 km/u) beschouwd als een gemotoriseerde voortbewegingstoestel (zoals dit ook het geval is voor elektrische autopeds (steps), elektrische rolstoelen, segways, …).
Als de elektrische éénwieler niet sneller rijdt dan de wandelsnelheid van een voetganger, moet de gebruiker ervan de verkeersregels toepassen die gelden voor voetgangers. Als de gebruiker van het voortbewegingstoestel sneller dan stapvoets rijdt, moet hij de verkeersregels volgen die gelden voor fietsers (zie de wegcode en de definitie van de voortbewegingstoestellen).
Let wel: tussen valavond en het aanbreken van de dag en/of wanneer het niet meer mogelijk is duidelijk te zien tot op een afstand van ongeveer 200 meter, moeten de gebruikers van voortbewegingstoestellen die rijden op de andere delen van de openbare weg dan degene die voorbehouden zijn voor het verkeer van voetgangers volgende verlichting gebruiken: vooraan, een wit of geel licht en achteraan, een rood licht. Die lichten mogen in één enkel toestel verenigd zijn, dat links geplaatst of gedragen wordt.
Hoe dan ook: het is heel belangrijk om zijn éénwieler goed te kunnen besturen, zichtbaar te zijn (fluorescerende kledij) en heel waakzaam en respectvol te zijn tegenover de andere weggebruikers of voetgangers.
Hierbij een kleine film (uit Zweden) om u te overtuigen hoe leuk een elektrische éénwieler wel kan zijn (u vindt andere gelijkaardige films op het internet):
Binnen enkele jaren zullen heel zeker veel mensen onze steden doorkruisen op een elektrische éénwieler om te gaan winkelen, in de stad rond te wandelen, naar school te gaan of te gaan werken!
Lees ook: De lopifit: wandelen op een fiets
Zie ook bijkomende tips op monowheels.be
Leuk om zo’n dingen te leren kennen, maar spijtig hoe in dergelijke artikels nogal kort door de bocht gegaan wordt met bepaalde termen…
Grappig hoe dit ‘ecologisch’ genoemd wordt. Volgens mij moet dit toestel toch ‘gemaakt’ worden. Dat is niet echt ecologisch ten opzichte van ‘geen monowheel’ hebben, waarbij het toestel natuurlijk niét gemaakt moet worden en dus véél ecologischer is. De monowheel bestaat waarschijnlijk voor een groot stuk uit plastic en rubber, wat allesbehalve ecologisch is. Het is wel ‘duurzaam’ in gebruik (= gaat lang mee), maar dat is niet ecologisch. Deze materialen zijn namelijk afkomstig uit de petrochemie en moeten verwerkt worden. Wat veel mensen ook niet beseffen, is dat plastic absoluut NIET gerecycleerd kan worden, maar enkel ge’downcycled’. Dit wil zeggen dat slechts een klein percentage van het materiaal opnieuw gebruikt kan worden (om een gelijkaardig, maar minderwaardig materiaal te bekomen). De rest wordt gesmolten en/of verdwijnt op de afvalberg (lees: hoogstwaarschijnlijk in onze oceanen & later op een of andere manier terug op uw bord… lekker!). Daarnaast zit er ook eletronica in (hopelijk geen bloedmineralen) en natuurlijk: de batterij. Ecologisch? Tja…
Hierboven staat ook dat het de gebruiker ‘in goede fysieke conditie houdt’. Je moet misschien behendig zijn & goed je evenwicht kunnen houden. Maar volgens mij is dat toch iets heel anders dan ‘fysieke conditie’ hoor! Fietsen of zelfs te voet gaan is volgens mij een pak beter voor je conditie!
Fun is het zeker & vast wel! 🙂